منابع شناخت:
1- استناد به مقام صلاحیت دار:
استفاده از نظرات و اطلاعات مراجع صلاحیت دار یکی از نخستین راه های شناخت است. کتاب های مرجع نیز خود نوعی مراجعه به مقام صلاحیت دار است.
2- شیوه های مبتنی بر سیر و سلوک و رمز و راز:
دانش انباشته شده جوامع (تجارب و سنت ها) در مورد ماهیت و چگونگی انجام دادن امور که معمولا از طریق فرایند کوشش و خطا به دست می آید.
3- شیوه خرد گرایانه:
کسب مجموعه دانش از طریق قوانین منطقی و استدلال( قیاسی- استقرائی)
4- روش علمی(روش تحقیق علمی):
فرایند جستجوی منظم برای مشخص کردن یک موقعیت نامعین
ماهیت روش علمی:
چروش علمی در پی کشف قوانین، اصول و نظریه های حاکم بر پدیده هاست.ثبات و استمرار وقوع پدیده ها (مثل قانون جاذبه و سقوط آزاد) امری منطقی است که علم بر پایه آن بنا شده است. در استفاده از روش علمی برای پیش بینی وقوع پدیده ها در جهان؛ پیش فرض آن است که این پدیده ها اتفاقی، دمدمی و بی نظم نبوده و قابل پیش بینی اند. زیرا در غیر این صورت انجام پژوهش علمی غیر ممکن است.
قضیه اصلی روش علمی آن است که تحت چه شرایط خاصی پدیده رخ می دهد. بنا بر این چنانچه آن شرایط را به وجود آوریم آن پدیده رخ خواهد داد. هدف تحقیق آن است که شرایط استثنائی را جدا کرده و به حالت های کلی بپردازد.
نکته: روش علمی در علوم فیزیکی و زیستی در مقایسه با علوم انسانی و اجتماعی(از جمله علوم رفتاری) با سهولت بیشتری انجام میشود زیرا موضوع اصلی در علوم انسانی و اجتماعی، انسان است. اما این بدین معنی نیست که هیچ گونه قاعده ای نمیتواند بر رفتار انسان حاکم باشد. زیرا در غیر این صورت باید پنداشت که رفتار آدمی غیر قابل کنترل و پیش بینی و توصیف است. بنابر این به رغم پیچیده بودن رفتار آدمی و دخالت عوامل مختلف در آن، می توان با روش مناسب به شناخت آن پرداخت.